+
پشتیبانی چاپخانا
پشتیبانی چاپخانا
| محصول و خدمات | تعداد | جمع |
|---|
گرافیک محیطی، شاخه ای از طراحی گرافیک است که به طراحی عناصر بصری در فضاهای داخلی و خارجی می پردازد. این عناصر شامل علائم، نشانه ها، دیوارنگاره ها، نقشه ها و هر نوع طراحی بصری است که به بهبود تجربه فضایی کاربران کمک می کند و اطلاعات لازم را به آن ها ارائه می دهد. گرافیک محیطی با هدف ایجاد ارتباط موثر بین محیط و افراد، به کاربران این امکان را می دهد تا با فضای اطراف خود تعامل بهتری داشته باشند و اطلاعات مورد نیاز خود را به راحتی دریافت کنند. این شاخه از طراحی، نقش مهمی در هدایت، اطلاع رسانی و بهبود تجربه کاربری در فضاهای عمومی نظیر فرودگاه، مراکز خرید، پارک ها و موزه ها دارد.
کاربرد گرافیک محیطی فراتر از محدوده های سنتی طراحی گرافیک است و در بر دارنده ترکیبی از مهارت های معماری، طراحی داخلی و طراحی صنعتی است. این رشته به طراحان این امکان را می دهد که برای ایجاد یک محیط جذاب و کاربر پسند، هویت بصری و مسیریابی را با یکدیگر ادغام کنند. گرافیک محیطی می تواند به افزایش آگاهی برند، بهبود جهت یابی در فضاهای بزرگ و ارتقای جذابیت محیط کمک کند. استفاده از رنگ، نورپردازی و متریال متنوع، به گرافیک محیطی این توانایی را می دهد که فضای دوستانه، رسمی یا عمومی خاصی خلق کند و تعامل عمیق تری بین انسان و محیط ایجاد نماید. در ادامه این مطلب قصد داریم به آشنایی با گرافیک محیطی و کارایی آن در زندگی انسان ها بپردازیم.
همانطور که بالاتر اشاره کردیم، گرافیک محیطی، شاخه ای از طراحی گرافیک است و به بررسی و ایجاد ارتباط بصری در فضای داخلی و خارجی می پردازد. این علم با هدف بهبود تجربه کاربران از محیط اطراف، از طریق استفاده هوشمندانه از عناصر بصری همانند رنگ ها، تصاویر، نمادها و متون، شکل گرفته است. گرافیک محیطی به منظور ایجاد هماهنگی بین کاربر و فضا، اطلاع رسانی، هدایت و افزایش آگاهی بصری در نظر گرفته شده و در مکان هایی نظیر فرودگاه ها، متروها، بیمارستان ها، مراکز خرید و پارک ها به کار گرفته می شود. اهمیت گرافیک محیطی در این است که به افراد کمک می کند. تا با محیط اطراف خود ارتباط کامل تری برقرار کنند، راه خود را به سادگی بیابند و از فضای مختلف به نحو احسن استفاده نمایند. به این ترتیب، گرافیک محیطی نقش مهمی در تعریف تجربه های محیطی و ارتقا کیفیت فضای باز دارد.
گرافیک محیطی راجب چگونگی پیمایش در فضاهای جدید و نا آشنا به افراد آگاهی می دهد. در واقع یک نوع روش مسیریابی است. بطوری که برای همه افراد با هر سطح سوادی قابل فهم باشد. به عنوان مثال، فرودگاه ها از علامت های متنوعی استفاده می کنند. تا به مسافران اطلاع دهند که برای ورود و خروج، تحویل چمدان و مکان های مهم دیگر به کجا مراجعه کنند. به همین ترتیب، نشانه های خیابانی به رانندگان کمک می کنند. تا بدانند از کجای آزادراه ها برای ورود به خیابان های فرعی استفاده کنند و چه موقع در تقاطع ها بایستند. نشانه های بصری اطلاعاتی راجب مکان های جدید به افراد می دهند تا افراد راحت تر با فضاها ارتباط بگیرند. به این نوع اطلاعات و برقراری ارتباط، هویت ارتباطی می گویند.
